जीवनको यो मोडमा आएर यस्तो निर्णय गर्छु भन्ने कहिले सोचेको थिइन अहँ कहिले पनि । फेरी म जस्तो मान्छे जसलाई सुसाइड गर्नु कायरता लाग्छ । मैले कहिले सोचेको थिइन कि म आफै त्यो विन्दुमा पुग्छु जहाँ जीवन अन्त्य गर्न वाध्य हुन्छु । हो म जस्तो खुशी मान्छे हरपल सकारात्मक सोच राख्ने मान्छे अनि अरुलाई जीवनका रमाइला पाटाहरु देखाउने मान्छेले कसरी सुसाइड गर्न सक्छ ? अचम्म लाग्न सक्छ । सबैलाई । यो निर्णय गर्दै गर्दा मलाई पनि अचम्म लाग्यो । म कसरी यो निर्णयमा पुगेँ । के मैले यो काम गर्नुहुन्छ ? कस्तो प्रभाव पर्ला मेरो परिवारमा, साथीभाइमा अनि मैले जीवनोपयोगी सिप सिकाएका ती मेरा प्यारा भाइबहिनीहरुमा । उनीहरुले मैले सिकाएका सब कुरा मिथ्या हुन भन्ठान्लान् । मलाई खुशी देख्नेहरु अनि मेरो हाँसो देखेरै खुशी हुनेहरुले मेरो खुशी र हाँसोलाई पनि देखावटी भन्दा होलान् । तर मलाई बाल । कसैको सोचाईको परिधिलाई म बाँधेर राख्न सक्दिन । जसले जे सोचोस । अब मैले निर्णय गरिसकेँ । मेरो यात्रा अब यहिँ सम्म हो । मात्र यहिँ सम्म ।
अँ साँच्ची म किन यो निर्णयमा पुगेँ ?? मलाई जीवनमा कहिल्यै सफलताको हुटहुटी जागेन । कहिल्यै सफल हुन मरिहत्ते गरिन । कुनैपनि कुराको लागि संघर्ष गर्नुपरेन । सानोमा बुवा आमाले भनेको पुर्याइदिइरहनु भयो । ठूलो भएपनि आफ्ना आवश्यकता आफै पूरा गर्न सक्ने भएँ । अलि अलि नाम कमाउन पाए हुन्थ्यो भन्ने सानैदखि लाग्थ्यो । त्यो सकेँ सकिन थाहा छैन । तर अब मलाई त्यो पनि चाहिँदैन । औँलामा गन्न सकिने जति मान्छेले भएनी मलाई चिन्छन् होला भन्ने लाग्छ । यो भन्दा धेरै कहिले खोजीन । जति पाएको छु त्यसमा सन्तुष्ट छु । डिग्रि सक्दैछु । यतिसम्म पढ्ने इच्छा नी थिएन । र पनि पढियो । चाहिएजति पढेँ भन्ने लाग्छ । आफु वरपरका कसैको चित्त दुखाएको छैन । सबैलाई सकेसम्म खुशि पारेको छु ।
अँ त फेरी कुरा मोडियो । म किन सुसाइडको निर्णयमा पुगेँ होला भन्ने जान्न मन छ ? धेरै नसोचेको जवाफ हुन सक्छ । हो म धेरै सकारात्मक भएँ । म असफल भएर वा जीवनदेखि विरक्तिएर वा प्रेममा धोका पाएर, वा आफुले चाहेको कुरा पाउन नसकेर यो निर्णयमा पक्कै पुगिन । म चाहन्न म बाँचीरहँु । मलाई बाँच्न पुग्यो अब । मलाई डर लाग्यो म बाँचीरहे म यसैगरी जीवनभर खुशी रहन नसकुँला । मलाई दुखी हुन मन पर्दैन । के थाहा भोलीको दिनमा दुखी हुनुपर्यो भने म कसरी सम्हालौँला आफैलाई । यहि सोचेर बेला बेला आत्तिन्छु । म खुशी रहेरै मृत्यु वरण गर्न चाहन्छु । म चाहन्छु चितामा जलिरहेको मेरो मृत शरिरका अवयवहरु पनि हाँसीरहुन् । खुशी रहुन् । ओठ मुस्कुराइरहेको होस । वरपर बसेका मलामी मेरो मुस्कान देखेर हाँसुन् खुशी होउन । हो त्यसैले म यो निर्णयमा पुगेँ ।
मैले जानेसम्म आजको मितिसम्म कसैलाई दुखि बनाइन । दुख दिइन । म कसैलाई दुख दिन चाहन्न दुखि बनाउन चाहन्न । म चाहन्छु मेरो कारणले कसैलाई चोट नपुगोस चित्त नदुखोस । तर के थाहा म सँधै यस्तै रहिरहन्छु । भोलीका दिनमा यदि मेरो व्यवहार परिवर्तन भई मैले सबैलाई चतोट पुर्याउन थालेँ भने ?? म आफुमा आएको त्यो परिवर्तन सहन सक्दिन । म चाहन्छु म सबैलाई खुशी पारीरहुँ । मेरो वरपरका मान्छेहरु मसंग खुशी छँदै म मरुँ ।
अघि पनि भनेँ मैले सफल हुन मरिहत्ते गरिनँ । जे छ जति छ त्यतिमै सन्तुष्ट भएँ । तर के थाहा म सँधैभरी यसरीनै सन्तुष्ट रहिरहन्छु । मलाई कुनैपनि कुराका लागि मरिहत्ते गर्नुछैन । तर के थाहा भोलीका दिनमा मेरा महत्वाकांक्षा बढ्दै गयो र त्यो पूरा हुन सकेन भने ?? म हरेक पाइलामा सफलतानै मात्र खोज्न थालेँ भने ?? मलाई यस्तो प्रवृत्ति पटक्कै मन पर्दैन । हार स्वीकार्ने बानी छ मेरो र सहर्स स्वीकार्न सक्छु र त्यसबाट पाठ सिक्न सक्छु आजका दिनसम्म । तर के थाहा म सँधै यस्तै रहिरहन्छु ? मलाई धेरै महत्वाकांक्षी बन्नु छैन । म जेछु जस्तो छु ठिकै छु र सन्तुष्ट छु । यहि सन्तुष्टिकाबीच म जीवनको अन्त्य भएको चाहन्छु न कि जीवनप्रति गुनासै गुनासो थुपारेर नाक खुम्च्याएर मरुँ ।
समग्रमा भन्नुपर्दा म अहिलेको जस्तो चम्चमाउँदो खुशीकाबीच नै मर्न चाहन्छु । त्यसैले यो निर्णयमा पुगेँ । मेरो यो निर्णयले कसैलाई दुख नपुगोस । किनकी म आफ्नो लहडले रहरले मर्दैछु । यसलाई सुसाइड नसम्झिनुहोला । इच्छा मृत्यु भन्ने पनि केहि हुँदो रहेछ । त्यहि सोच्नुहोला । यो कानुन विपरितको काम हो र पनि बाँचेकाले कानुन नमान्ने मेरो माहान मुलुकमा म मर्दै गरेको मान्छेले त्यतापटि ध्यान दिनुपर्छ जस्तो कति पनि लाग्दैन । त्यसैले मेरो यो नितान्त व्यक्तिगत निर्णयमा कसैको दुखेसो वा गुनासो नरहोस । मलाई गुनासो पटक्कै मन पर्दैन । यदि तपाईहरु कसैले गुनासो गर्नुभयो भने सम्झनुहोस मेरो आत्माले शान्ति पाउनेछैन ।
अन्त्यमा मलाई आजको दिनसम्म खुशी रहन सुखी रहन साथ दिनुहुने सबैजना समक्ष हृदयदेखि आभार व्यक्त गर्दै यो संसारबाट विदा हुने अनुमति माग्छु । सायद अनुमति दिने नदिने अन्यौलमा रहँदै गर्दा म धेरै टाढा पुगिसक्छु होला । त्यसैले अन्यौलमा पर्ने कष्ट पनि गर्नुपरेन । खुशी हुनुहोस एउटा मान्छे खुशी खुशी संसारबाट विदा भयो । पत्र पढिसकेपछिको बाँकी समय सबैको शुभ बितोस ।
रुबिना ।
********************************
साँच्ची कसैले यस्तो सुसाइड नोट लेख्लान् की नलेख्लान् ?? यस्तो कारण देखाएर कोहि मर्लान् की नमर्लान् ?? यो सुसाइड नोट नै भयो त ??
एका विहानै कसैको आत्महत्याको समाचार सुनियो । दिक्क लाग्यो । मान्छेहरु किन आत्महत्या गर्दाहुन् ?? एक झट्कामा दिमागमा अर्को कुरा आयो सुसाइड नोट कस्तो होला ?? कसैको सुसाइड नोट पढ्ने इच्छा जाग्यो । सुसाइड नोट हुन्छ चाहिँ कस्तो ? केहि अघि भारतीय नायीका जीया खानको सुसाइड नोट पढेको थिएँ तर त्यो सुसाइड नोट जस्तो लागेको थिएन । जीवनप्रतिको गुनासो र आरोपले भरिएको पत्रजस्तो लागेको थियो । हुन त मान्छेले आत्महत्या गर्नेनै जीवनदेखि विरक्त लागेर होला अनि गुनासोले नभरिएर केले भरोस त । ट्वीटरमा इच्छा जाहेर गरेँ सुसाइड नोट पढ्न मन लग्यो भनेर । थरी थरीका कमेन्ट आए । रबि मिश्र दाइको कमेन्ट आफै लेख भन्ने थियो । दिनभरी हुटहटी चलिरह्यो सुसाइड नोट लेख्ने । अहिले लेख्दैछु । यो लेखिसक्दा सम्म सुसाइड नोट नै रहन्छ वा अरु केहि बन्छ थाहा छैन । एकदम वाहियात हो यो तर मनले जे भन्छ त्यो गर्नै पर्छ रे नत्र रातभर निन्द्रा लाग्दैन । यसको मतलब मैले सुसाइड गर्न लागेको भनेर नबुझम् । नोट लेख्न मात्र मन लाग्या हो ।
र विहानदेखिको हुटहुटी मेटाउन जीवनकै पहिलो सुसाइड नोट लेखियो । भ्रममा पारेकोमा माफी माग्छु ।
*****************************************
यो केवल विहानदेखिको हुटहुटी साम्य पार्न लेखिएको पत्र हो । यसलाई कुनैपनि हालतमा सिरियस्ली नलिइदिनुहोला । पढ्ने धैर्यता राखिदिनुभएकोमा धन्यवाद । :) :)
